‘Wij hadden een jongen op de groep die vaak vieze, niet bij het seizoen passende kleding aan en rook niet fris. Vervolgens ontstonden er ook zorgen over de hechting: de jongen reageerde niet of nauwelijks op moeder. De gesprekken met moeder verliepen heel emotioneel en moeder had zelf weinig zicht op wie er betrokken zijn. Wij maakten gebruik van VIN, maar dit leverde geen matches op. Achteraf bleek moeder een intensieve behandeling bij GGZ te volgen en hierdoor extra stress te hebben in thuissituatie. Hierdoor was zij erg moe en heeft zij een keer de crisisdienst moeten bellen. Ze was bang dat wij een melding zouden maken en haar kind uit huis geplaatst zou gaan worden en hierdoor durfde zij hier niet open over te zijn. Als wij eerder hadden geweten wat er speelde, hadden we veel meer kunnen betekenen in de opvang voor haar zoon en verlichting voor haar.’
